هیچ کدام از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری، برنامه "مشخصی" برای اقتصاد که مهمترین مساله مورد توجه رأی دهندگان است ارائه نکرده اند.
به گزارش "الف"، مروری بر سخنرانی های نامزدها، جلسات پرسش و پاسخ و وب سایت های چهره های مختلفی که برای حضور در عرصه انتخابات اعلام آمادگی کرده اند نشان می دهد، فصل مشترک مواضع تمامی نامزدها به صورت ضمنی عبارت "ما می توانیم مشکلات را حل کنیم" است، اما در مورد چگونگی حل این مشکلات، راهبرد مشخص و شفافی به جز برخی صحبت های موردی یا شعاری ارائه نمی شود.
اما در حالی که ظاهرا همه نامزدها بر کلی گویی و ارائه برنامه های مبهم به اجماع رسیده اند، از دولت، یک و فقط یک برنامه یک خطیِ مشخص، شفاف و سرراست به گوش می رسد: چند برابر کردن یارانه ها!
تاکید بر یارانه ها در کنار عدم ارائه برنامه "مشخص" توسط سایر نامزدها، فرصت بی نظیری را در اختیار دولت قرار می دهد:
۱- به اندازه کافی "
خلاصه و روشن" است و برای فهم آن توسط میلیون ها رأی دهنده ای که رای آنها حداقل برای بردن نامزد دولت به دور دوم کفایت می کند نیاز به تفصیل یا سطح تحلیل خاص نیست.
۲- با تبدیل ارزش رأی به پول و "
پولی کردن رأی"، تصور روشن "قابل لمس" به رأی دهنده می دهد. در حالی که وعده های دیگر عمدتاً غیرقابل لمسند. (به عبارت دیگر دولت در وضعیت کنونی به مثابه بنگاه بزرگ خرید رأی در سطح کشور عمل می کند. این در حالی است که خرید و فروش رأی در ایران و در تمام دموکراسی ها غیرقانونی است).
۳- از جانب سایر نامزدها به اندازه ای که از این دولت یا نامزد مورد حمایت دولت پذیرفتنی است، باورکردنی نیست (سایر نامزدها خریدار رای قابل اعتمادی به شمار نمی روند).
اگر بپذیریم که مساله اساسی انتخابات پیش رو اقتصاد است، با این فرض که رفتار اقتصادی نامزدها تا پایان انتخابات چندان با وضعیت فعلی متفاوت نخواهد بود، با نگاهی به
سیگنال "روشن" و "قابل اعتماد"دولت در مورد یارانه ها (خرید ضمنی رأی)، از هم اکنون برنده یا حداقل یک پای فینال مشخص است: بازیگر دولت و نامزدی دولتی که از فیلتر شورای نگهبان عبور کند.
روشن است که با فروض گفته شده، چندان
تفاوتی نمی کند که نامزد دولتی چه کسی باشد، مشایی، الهام، نیکزاد و ... (و رقیب وی چه کسی باشد) در هر صورت، با مکانیسم مزایده و فروش ضمنی ریاست جمهوری و خرید رأی از جانب رأی دهندگان، دولت در هر انتخاباتی دست بالا را خواهد داشت.
اما مسأله در اینجاست که خرید رأی شاید بتواند برنده بازی را مشخص کند، اما در عین حال به تخریب بیشتر اقتصاد خواهد انجامید. چاره چیست؟ پارادوکس غریبی است!
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.
